Умарҷони Абдусаттор 9-уми марти соли 1988 дар деҳаи Ворухи шаҳри Исфара ба дунё омадааст. Мактаби миёнаро дар деҳа хатм намуда, пас аз хатми мактаб ҳуҷҷатҳояшро ба Коллеҷи мусиқии шаҳри Исфара супоридааст. Дар он ҷо бо дӯсташ Фаррух, ки ҳоло якҷоя фаъолияти гурӯҳи “Сорбон”-ро пеш мебаранд, шинос мешавад. Фаррухи Абдуманнон 14-уми октябри соли 1987 дар деҳаи Устомуллои шаҳри Исфара чашм ба олам кушодааст. Ҳарду сароянда ҳамроҳ пас аз хатми коллеҷ ҳуҷҷатҳои худро ба Донишкадаи ҳунарҳои зебои ба номи М. Турсунзода супорида, то ҳол якҷоя дар ин гурӯҳ фаъолият мекунанд. Сӯҳбати мо атрофи баъзе нозукиҳои санъати тоҷик бо Умарҷони Абдусаттор пешкаши хонандагон мегардад.
— Имсол, ки камтар аз як моҳ мондаасту моро тарк мекунад, Шумо чӣ муваффақиятҳои ҳунариву эҷодӣ доштед?
— Дар моҳи марти соли 2017 консерте бо унвони «Фарёди хомӯшӣ» пешкаши мухлисон гардондем. Ҳамчунин, барои филми кӯтоҳмуддати «Коса» савти садоӣ эҷод кардаву иҷро намудем. Хушбахтона, филми мазкур дар чанд кинофестивали байналмилалӣ иштирок намуда, сазовори ҷоизаҳои баланд гардид. Инчунин консерт дар Боғи Сайфиддини исфарагӣ хушу дилнишин буд. Дар умум, гурӯҳи мо дар соли сипаригардидаистода ба дастовардҳои назаррас ноил шуд, яъне сол барои аҳли гурӯҳ соли бобарор буд.
— Шумо бештар матнҳои оҳангҳои хешро аз кадом шоирон интихоб менамоед ва ҳамчунин, бо кадом шоирон ҳамкорӣ мекунед?
— Мо матнҳоро аз ашъори шоирони классик ва муосир интихоб мекунем ва албатта, пеш аз интихоби матн завқу идроки мухлисони азизро ба назар мегирем. Яъне, мувофиқи завқи эшон матнҳоро интихоб менамоем. То имрӯз кулли эҷодиёти мо аз ҷиҳати матну оҳанг ба мухлисони шеъру наво писанд омадааст. Кӯшиш мекунем аз ин ба баъд низ хубтару писандтар эҷод намоем. Имрӯзҳо мо бо шоираи ширинкалом Сурайё Ҳакимова ҳамкориҳо дорем.
— То ҷое дарк мекунем, ҳунармандон кӯшиш мекунанд бо бисёр оҳангсозон ҳамкорӣ дошта бошанд. Шумо имрӯзҳо бо чанд бастакору оҳангсоз сарукор доред?
— Бо оҳангсозон Манижаи Давлат, Зайниддин Каримов, Шералӣ Шокиров, Баҳоуддин Негматов ва дигарон ҳамкориҳои эҷодӣ ба роҳ мондаем, ки албатта, ин ба сатҳу сифати эҷодиёти мо таъсири мусбати хешро гузоштаасту мегузорад.
— Дар умум, то имрӯз чанд албоми сурудҳои хешро пешкаши мухлисон гардондаед ва эшон чӣ гуна қабул намудаанд?
— То имрӯз мо чор албоми хешро пешкаши мухлисон гардондем, ки ҳар кадом албом аз чордаҳ суруд иборат аст. Пазироии мардум аз албомҳои пешкашнамудаамон хуб буд. Дар оянда низ талош мекунем, ки ҳама малакаву истеъдоди хешро ба кор бурда, барои мухлисон суруду оҳангҳои тару тоза эҷод намуда, пешкаши онҳо гардонем.
— Агар махфӣ набошад, гурӯҳи шуморо кӣ сарпарастӣ мекунад?
— «Хушбахтона», мо сарпараст надорем (механдад).
— Гурӯҳатон барои соли оянда чӣ нақшаҳо ва барномаҳо рӯи даст дорад, ки мехоҳад пешкаши мухлисон намояд?
— Дар соли 2018 нақша дорем, ки дар маркази вилояти Суғд, шаҳри Хуҷанд аввалин консерти хешро баргузор намоем. Ва ҳам агар сарпарасте пайдо гардад, дар шаҳри Душанбе низ консерт баргузор хоҳем кард.
— Дар ҷодаи санъату ҳунар, умуман эҷодиёт, кас бе устод наметавонад роҳ паймояд ва ҳам муваффақ шавад. Мо медонем, ки Шумо на якто, балки зиёд устодон доред. Лутф карда, ба хонанда ва мухлисонатон бигӯед, ки он устодони шариф киҳо ҳастанд?
— Устодоне, ки маро дар ҷодаи санъат раҳнамоӣ ва кӯмакҳо кардаанду мекунанд, аз ҷумла Исроилхон Сайфиддинов, Абдураҳим Шерматов, Хурсандмурод Зарипов мебошанд. Инҳо устодони асосии камина маҳсуб меёбанд, ки пайваста бо эшон ҳамкорӣ кардаву маслиҳатҳо мегирам ва аз ҳамаашон миннатдорам.
— Дар роҳи эҷод бештар ба кадом сарояндагон мехоҳед монанд бошед ва ҳамчунин, кадом сабкро зиёдтар меписандед?
— Ман аслан он равияи санъатеро дӯст медорам, ки он бо санъат ва ҳунари воло ва асил шакл гирифтааст. Ғолибан, аз сарояндагон эҷодиёти Аҳмад Зоҳир, Кароматуллои Қурбон ва Фарҳоди Дарёро меписандам ва тарзу услуби хонишам ба онҳо монандиҳо дорад. Кӯшиш мекунам, ки мисли онҳо санъати асилро равнақ диҳам, зеро муроди ман дар роҳи эҷод ҳамин аст.
— Андешаи Шумо нисбати санъати Аврупо ва худӣ чист?
— Ман аз эҷодиёти онҳо танҳо як чизро дӯст медорам, он ҳам «оранжировка» аст. Дар ҳақиқат, аз ин ҷиҳат онҳо пешрафт кардаанд. Вале бояд бигӯям, ки мусиқии мо бо ҳамин шаклаш ҳам аз мусиқии онҳо хубтару аълотар аст. Агар он шароите, ки имрӯз дар онҳо ҳаст, дар мо бошад, бовар дорам, мусиқии мо дунёро тасхир мекунад. Зеро, ман аз санъати «Шашмақом», «Фалак» ва дигар сурудҳои мардумии миллати хеш ба дараҷаи кофӣ бархӯрдор ҳастаму арзишу мақомашонро дар олами ҳунар медонам. Аз ин лиҳоз, мо — сарояндагон бояд барои ташвиқ ва тарғиби онҳо кӯшиш кунем.
— Ба мухлисони худ чӣ таманниёт доред?
— Таманнои ман ба мухлисонам сараввал ин аст, ки хонаобод ва саломат бошанд, дар хонаҳояшон ҷашну маросимҳои хурсандӣ бошад ва гурӯҳи «Сорбон» дар хидмат бошад. Орзуи ниҳоии ман ин аст, ки ҳама ба қадри санъати асил бирасанд, ҳар эҷодиётро дар тарозуи ақлу завқ баркашанд ва сараро аз носара ҷудо намуда, қадр кунанд.
Сӯҳбати РОМИШ
